Yes! Je wordt gevraagd als stem van een bekend merk, voor langere tijd, een vaste klus die ook nog eens goed betaalt, eindelijk. Champagne! Maar dan begint je geweten tegen je te praten. Want hoe kun je als veganist de aanbiedingen van een grote supermarkt aanprijzen, niet alleen wasmiddel, maar ook braadworstjes, kippenbouten en melkproducten. Wat weegt zwaarder? Blijf je je principes trouw en laat je een goedbetaalde, langdurige klus lopen, of vind je gewoon heel simpel: werk is werk en dus hou je dat netjes gescheiden van hoe je privé denkt over bepaalde zaken?
Bovenstaand voorbeeld is misschien wat extreem, maar je kunt je voorstellen dat iemand die een veganistische levensstijl heeft liever niet zo snel zou willen bijdragen aan dierenleed.
Venijnige twist
Maar dan de volgende: je bent gelukkig getrouwd, je gelooft in het huwelijk, je bent zo monogaam als een prairie woelmuis. En dan word je gevraagd als stem voor een tv-commercial van een bedrijf dat gelooft in Tweede Liefdes. Er gaat niemand dood, je bent voor vrije keuze, het is alleen niet jouw cup of tea. Extra venijnige twist: je bent vader of moeder van een stel pubers die je wanhopig iets probeert mee te geven dat men normen en waarden noemt. Neem je de klus aan?
Advocaat van de Duivel
Zeg jij net als een advocaat die elke verdachte zou bijstaan: elk merk heeft recht op een stem, of ben je meer van de school die zegt: ik wil mezelf recht in de spiegel kunnen blijven aankijken? Ook als dat betekent dat je misschien nooit zult kunnen leven van je voice over werk? En waar trek je dan de grens? Je eet altijd gezond en het liefst vers, heb je dan een probleem met commercials voor fastfoodketens? Ook als je van die klus voorlopig je woonlasten kunt betalen? Je fietst altijd, hebt principieel geen auto en wordt gevraagd als stem van een groot duur automerk. Je zweert bij de publieke omroep en wordt gevraagd als zenderstem van een commerciële zender die ene die je nooit uit vrije wil op zou zetten. Ja, die.
Conclusie
Dilemma’s waar elke voice over vroeg of laat tegen aanloopt, of waar je graag tegenaan zou willen lopen. Het betekent immers dat je een stem bent die in te zetten is. Iedere voice-over bepaalt hierin zijn eigen ‘beleid’.
Als voice-over zal je steeds opnieuw voor jezelf moeten afwegen waar je je nog goed bij voelt en waar je grens ligt. Want dat is uiteindelijk de enige conclusie die er te trekken valt: jouw grens is dé grens.