Vorige week is Douglas Rain op 90-jarige leeftijd overleden. Hoewel de naam je wellicht niets zegt, heb je zijn stem vast weleens gehoord. Douglas is namelijk vooral bekend van zijn werk als Hal 9000, de boordcomputer met ernstige issues, uit Stanley Kubrick’s meesterwerk ‘2001: A Space Oddysey’ en het vervolg ‘2010: The Year We Make Contact’.
Kenners weten natuurlijk al sinds 1968 wat het effect van deze praktisch mechanische stem is. Maar of je de film nu kent of niet, het is zeker geen verloren tijd om via YouTube de “I’m sorry, Dave. I’m afraid I can’t do that.” scene (weer) eens te kijken. Een stille scene zonder storende achtergrondmuziek of andere overbodige afleidingen, waarbij je als in trance naar deze computer, niet meer dan een stem en een rood “oog”, luistert.
Voor Hal zocht Stanley de perfecte stem, wat nog een fikse zoektocht bleek. Hij wilde namelijk iemand zonder overduidelijk Engels of Amerikaans accent, maar ook iemand die niet te menselijk of emotioneel klonk bij het brengen van deze koele teksten. Douglas laat in deze films dan ook op een prachtige manier horen hoeveel je met het gebruik van je stem teweeg kunt brengen.
Om van Canadese Shakespeareliefhebber Douglas in emotieloze computer Hal 9000 te veranderen was er een relaxte sfeer nodig. Deze zou Douglas gecreëerd hebben door op blote voeten door de studio te lopen en zijn benen op een kussen te leggen tijdens het werk. Over dit werk gesproken, wist je dat Douglas maar anderhalve dag in de studio heeft gezeten voor deze legendarische rol? Ja echt, de beste man kon na negen en een half uur alweer trots naar huis. Een kleine tien uur met blote voeten op een zacht kussen en ta da, een van de bekendste filmslechteriken was een feit!
Als er een man was die van het telefoonboek een spannende thriller had kunnen maken, dan was het Douglas wel. Stanley Kubrick heeft lang gezocht en dat is maar goed ook. Het is moeilijk in te beelden dat Hal 9000 hetzelfde angstaanjagende effect zou hebben gehad met een andere stem.